پایگاه خبری اتاق تهران

صنایع تبدیلی در عمل بعد از طرح انتزاع متولی کاملی ندارد و سرگردان شده است. بخشی از صنایع تبدلی به وزارت صنعت، معدن و تجارت و بعضی به وزارت جهاد کشاورزی واگذار شده است و بعضی هم بین این دو سرگردان هستند. در عمل این قانون صنایع تبدیلی را دو شقه کرده است. و سیاست‌گذاری‌های کلان در زنجیره  تأمین غذا دچار مشکل شده است. امروز در صنایع تبدیلی علاوه بر مشکلات مربوط به تأمین نقدینگی، مشکلات قانونی داریم. در مورد تأمین نقدینگی از بازار سرمایه باوجود چند نمونه موفق در صنایع تبدیلی باید گفت که تمایل شرکت‌های این حوزه برای حضور در بورس کم است. این مسئله را چند بار در کمیسیون‌های مشورتی اتاق بازرگانی بررسی کردیم و هنوز به علل اصلی آن نرسیدیم. بیشتر صنایع تبدیلی براساس آورده و سرمایه بخش خصوصی تأسیس‌شده است. بنگاه های  صنایع غذایی برای تأمین منابع به بانک‌ها مراجعه کنند. به نظر می‌رسد تمایل فعالان صنایع تبدیلی به‌ویژه صنایع غذایی به بازار سرمایه به گذر زمان نیاز دارد.

در وزارت جهاد کشاورزی بدون توجه به دیگر بخش‌ها تصمیم‌گیری می‌شود. زنجیره تأمین غذا دربرگیرنده حلقه‌های متعدد است اما در تصمیم‌گیری‌ها آخرین حلقه‌ای که منافع آن در نظر گرفته می‌شود، صنایع تبدیلی است. این در حالی است که در زمینه تولید شکر، کارخانه‌های قند و روغن‌کشی به رشد خوبی رسیدیم و ظرفیت خوبی داریم اما از آن استفاده نمی‌شود. وزیر صنعت، معدن و تجارت سابقه حضور در معاونت اجرایی و ستاد تنظیم بازار را در کارنامه دارد. شریعتمداری رابطه تنگاتنگی با بخش خصوصی برقرار کرده است و از چهره‌های تأثیرگذار اقتصادی است. تجربه او در مسائل حوزه صنعت و بازرگانی اگر با انرژی معاونت‌های پویا و جوان تکمیل شود، پیامدهای خوبی برای اقتصاد کشور به بار خواهد آورد.

امیدواریم در دوره دولت دوازدهم و وزارت شریعتمداری در صمت و ادامه وزارت حجتی در جهاد کشاورزی دست‌کم در تخصیص بودجه و یارانه‌هایی که برای کمک به بخش کشاورزی در نظر می‌گیرند، نگاه متفاوتی از گذشته حاکم شود. سال گذشته 10 هزار و 500 میلیارد تومان یارانه در بودجه به نان اختصاص داده‌شده است. می‌توان این مبلغ را بهتر هزینه کرد. صرف هدفمند یارانه‌ها یک مسئله اساسی است.